Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

ταξίδια όνειρα σκέψεις!

  Μετά από τόσα χρόνια στάση λέω να ξανά μπω στο blog μου,
πέρασαν χρόνια για να τα μάθω να το χειρίζομαι
και επειδή τα κατάφερα και έκανα το ποιο μεγάλο ταξίδι στην ζωή μου
και ίσως έρχονται κι αλλά ταξίδια μακρινά
πάντα με όνειρο όμως και πολλές σκέψεις συλλογισμούς.

  Πέρασαν μήνες πέρασε καιρός
ωρίμασε η σκέψη μου ωρίμασα κι εγώ
μεγάλωσα στην ψυχή και στο μυαλό
στο σωματότυπο όμως όχι.


  Μεγάλωσα και τι έμαθα να μάχομαι για να ζω ,
το κλάμα το γέλιο κι αυτό στο ταξίδι που περνώ
πάντα εδώ πάντα μαζί.

 Θα θυμάμαι πάντα τα λόγια της μανούλας μου
 που τόσο αγαπώ κι αν την έχω πικράνει ας με συγχωρεί για αυτό.
     Αχ κορίτσι μου γλυκό 
πέρασες δύσκολα και το ξέρω αυτό 
πάλεψες μόνο σου, παιδί μου γλυκό 
όλα καλά σου εύχομαι να πάνε στην ζωούλα σου 
όλα καλά καρδούλα μου σ’ αγαπώ.
  Όταν η μανούλα μου το έβαζε κάτω
και έλεγε κουράστηκα πως θα τα βγάλουμε πέρα
πάντα της έλεγα αχ βρε μάνα σταμάτα την μιζέρια
χαμογέλα και η ζωή θα στο ανταποδώσει μια μέρα.
    Και η ζωή μου το έχει αποδείξει
 πάρα μα πάρα πολλές φορές αυτό
 και ζωή σε ευχαριστώ Ζώη για σένα ζω για σένα υπάρχω αναπνέω. 

    Κι όσο μακριά κι αν βρίσκομαι
από μανούλα μπαμπάκα αδέλφια και φίλους 
πάντα θα σας σκέπτομαι πάντα θα μιλώ για την πατρίδα που αγαπώ
και δεν θα ντραπώ για αυτό
κι ας μην έχω φύγει στα ξένα
κι ας είμαι στην ενδοχώρα
Ε και τι με αυτό είναι κακό να αγαπάς τόσο και να το φωνάζεις.



   Ταξιδεύω ακούγοντας μελωδίες 
ταξιδεύω με το μυαλό,
ταξιδεύω με την ψυχή,
ταξιδεύω με το κορμί
χάνομαι σε κάθε σκέψη μου
χάνομαι σε κάθε λέξη μου,
χάνομαι μέσα στα σκοτάδια του μυαλού μου
βρίσκομαι όμως πάντα εδώ, Ξέρω που υπάρχω και που ζω.

 Όπως είπα πάρα παραπάνω
η εμπειρίες που αποκόμισα
με διδάξαν όσοι στα μάτια δεν με κοίταξαν
ότι μόνη μου πέρασα ότι περνώ
μόνη μου κατάφερα ότι έχω,
ωρίμασα στην σκέψη.

   Κι ας κάνω τον καραγκιοζακο
που χρειάζεται καιρό με καιρό
χαμογέλα και η Ζώη το ανταποδίδει.
ξεπερνώ κάθε εμπόδιο σε καλό
χαμογελό στον κάθε περαστικό
λέω καλημέρα σε κάθε άγνωστο.

  πες με τρελή
που μιλώ αλλά όλοι ήμαστε ΙΣΟΙ
όλοι ήμαστε για κάποιο σκοπό σε αυτήν την Ζώη
να αγαπάμε να νοιαζόμαστε να ελπίζουμε
να ζούμε την κάθε της στιγμή καλή η κακή

 Και ας μην σας κουράσω άλλο θα τα ξανά πούμε σε λίγες μέρες πάλι

       χρόνια πολλά 

miracle

Πείνασα και μου δώσατε να φάω...

Πείνασα και μου δώσατε να φάω...
πάντα η σκέψη μου θα είναι σε αυτήν την πλατεία...
miracle

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

χρόνια σου πολλά μικρέ μου εαυτέ η επίμονη σου με κρατάει εδώ!!!

ένα παλιό απόφθεγμα δικό μου που θα συνεχίζεται χρόνια με τα χρόνια....


Όλη μου την ζωή χμ ποια ζωή,
        θα πει κάποιος όταν είσαι 33 κι όμως μεγάλωσα,
τι έχουν οι αριθμοί , ναι έζησα πράγματα πόνεσα,
            γέλασα κι ας ήμουν 15 ,16, 17, 18 όλοι η ζωή πέρασε χωρίς να το καταλάβω
Και κάποτε γίνεσαι 20 ,21, 22 τι λες τώρα μεγάλωσες και τι έμαθες να λες ,
     είμαι 24 25 26 και τι μ αυτό, όλοι σου εύχονται χρόνια πολλά, χρόνια καλά, να γίνεις άξια με άσπρα μαλλιά.
 Και πλέον φωνάζεις δυνατά είμαι 27 ,28 ,29, 30 χρόνια είναι αυτά ,
όλοι φώναξαν μεγάλωσε πια.
 Κι εγώ θα λέω 31 είμαι και δεν κλαίω
      32 έφτασα και λέω έχω κάνει κάτι στην ζωή μου και χαίρομαι για αυτό έχω δύναμη μεγάλη πιστεύω και προχωρώ

και λέω ξανά 33 χρόνια έφτασα σταυρώστε με για αυτό λυπάμαι κάποιους που μετράν με αριθμούς την ηλικία κι όχι με σημάδια ζωής!!!!

όποιας ζωής κι αν είναι ....  άπλα λυπάμαι 



      miracle

ταξίδι μακρινό στην ενδοχώρα!!!


miracle

1998 πόσο πολύ το ήθελα το ταξίδι αυτό 2013 με ραγισμένα φτερά ραγισμένη καρδιά κάνω το βήμα αυτό έκανα το μικρο θα κάνω μεγαλύτερο θα ανοίξω τα φτερά κι ας κοπούν εγώ δεν θα πέσω πότε
βαστώ γερά
όσο κι αν αφήνω πίσω τα παλιά όσο κι αν μου λείπουν η δίκη μου.......πάτα γκάζι μόνο γκάζι τέρμα γκάζι



Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

ανεκπλήρωτος έρωτας

Ο ανεκπλήρωτος έρωτας αφήνει ένα μόνιμο ερωτηματικό στην ψυχή…
 τι θα είχε συμβεί άραγε αν… κι αυτό το αν καίει για μέρες, μήνες, χρόνια… ίσως και πάντα.

 Για αυτό και ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι τόσο σιωπηλός και τόσο ηχηρός ταυτόχρονα, αφήνοντας χαρακιές και σημάδια στην καρδιά.
 Σαν με μελάνι, κάποια πράγματα μένουν ανεξίτηλα γραμμένα μέσα μας, όπως μια αγάπη για κάποιον που δεν ειπώθηκε ποτέ, ένας έρωτας που έκαιγε αλλά δεν μας παρέδωσε ποτέ στη λαίλαπά του.
 Και μετά από όλα αυτά, ακόμα και αν ο έρωτας ο ανεκπλήρωτος υποχωρήσει, πάντα θα υπάρχει μια τρυφερότητα, μια αδυναμία, που θα κάνει πάντα την καρδιά σου να φτερουγίζει και τον κόμπο στο λαιμό να σφίγγει στο άκουσμα του ονόματος εκείνου του ανεκπλήρωτου.
 Τα απωθημένα ζουν με την ένταση μιας μνήμης που δεν υπάρχει, μιας ανάμνησης που πήγε να δημιουργηθεί αλλά που τελικά δε γεννήθηκε ποτέ.
  Βασανιστικός και πάντα παρών, εξαντλητικός μπορεί να πάρει τελικά πολλές μορφές και να κάνει τη ζωή σου να σταματά κάθε φορά που εμφανίζεται και πάλι η αιτία μπροστά σου.
 Σαν μια φωτιά που σιγοκαίει τη νύχτα και με το πρώτο φύσημα του ανέμου μπορεί να γίνει πυρκαγιά και να κατακάψει τα πάντα.


  Miracle 2013

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

πέτρα ψαλίδι χαρτί



Είναι πέτρα σαν τη καρδιά μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι μολύβι σ’αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο 
επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. 
Είναι πέτρα, ψαλίδι, μολύβι, χαρτί.

Πέτρα,δεν είναι ότι γίνομαι μεμψίμοιρος 
απλά γίνομαι ψίθυρος και μόνος μου μιλώ στον εαυτό μου
Θέλω μονάχα μια τζούρα ελπίδας 
και ας περάσω στα ψιλά γράμματα κάποιας σελίδας.
Μα τι να πω; Ξέρω πως τα προγνωστικά 
μου δίνουν πιθανότητες λιγότερες του 1%
Κάποτε τα τα αγνόησα και πάνω του γαντζώθηκα. 
Και ξέρεις τι κατάφερα; Απλά πληγώθηκα.
Και από τότε νιώθω να `μαι καταγής 
δίχως κουράγιο να σταθώ και για να είμαι ειλικρινής
πρώτα νιώσε πως πονάω, μετά έλα να μου πεις 
πως η καρδιά είναι μονάχα ένας μυς
Γι’ αυτό την έκανα πέτρινη και σκληρή 
κι ας τη διαβρώνει κάθε ένα μου δάκρυ 
κάθε ανύποπτη στιγμή,σε κάθε βήμα
και παίρνω στον λαιμό μου το κρίμα 
γιατί έτσι νιώθω είτε είναι είτε όχι λόγου σχήμα

Είναι πέτρα σαν τη καρδιά μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι μολύβι σ’ αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο 
επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. 
Είναι πέτρα, ψαλίδι, μολύβι, χαρτί.

Ψαλίδι,αυτό ίσως να το `νιωσες ήδη.
Είμαι λουκέτο που δε ταίριαξε κανένα αντικλείδι.
Ξέρεις τι; Έλα και τη χαρά στη μέση κόψε 
κι ας ζήτησε τ’ αντίθετο ο Κριτής το απόψε.
Να σου το θέσω αλλιώς αφού ούτως ή άλλος θα πονέσω 
έλα και κάν’ το γρήγορα να γίνει μια κι έξω.
Κι αν δεν αντέξω τουλάχιστον θά `χω να με παινέψω 
πως το παιχνιδάκι σου μονάχος θέλησα να παίξω
Έτσι είμαι,σφυρηλατήθηκα από συμβάντα 
και ότι όμορφο έχω μου το γκρεμίζουνε πάντα.
Μα δε κακίζω θλιμμένες μελωδίες σφυρίζω
και ότι κάπου κάπως κάποιος θα τις ακούσει ελπίζω.
Κι ας είναι η χαρά και τα όνειρα μου κομμένα στη μέση 
ακόμα ονειρεύομαι και ας μη τους αρέσει.
Γιατί δεν υπολόγισαν ότι ακόμα κι έτσι 
έχω το μισό μου όνειρο για να με ταξιδέψει.

Είναι πέτρα σαν τη καρδιά μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι μολύβι σ’ αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο 
επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. 
Είναι πέτρα, ψαλίδι, μολύβι, χαρτί.

Μολύβι,δεν ήταν μια τρέλα πάνω στην ήβη. 
Ήταν διέξοδο τις ώρες που ένιωθα να μου στρίβει.
Και χαρτί εκεί που ξεδιπλώνω τη ψυχή μου 
κι αν το ένιωσες ως τώρα έχεις γίνει η έμπνευσή μου.
Τη στιγμή αυτή που γράφω και ξανά παιδί με πλάθω 
γιατί ο κόσμος των ενήλικων με έκανε να μάθω
πως δε σ’ αγαπά κανείς αν δε του εξυπηρετείς 
μια τουλάχιστον ανάγκη κι ας μη μπορείς να την δεις.
Μα τι να κάνεις; Είναι κέρμα το στρίβεις κερδίζεις χάνεις.
Κοίτα μόνο το ταξίδι όσο μπορείς να απολαμβάνεις.
Βρες σανίδα και γαντζώσου μη κολυμπάς στην ελπίδα 
θα πνιγείς και σου το λέω με τα μάτια μου το είδα.
Εγώ βρήκα το μολύβι για να επιπλέω
και χαρτί σαν τον Σεβάχ τις ιστορίες μου να λέω.
Είτε είναι αληθινές είτε θα `θελα να είναι 
άκουσέ τες και άμα σ’ εκφράζουν δίπλα μου μείνε.

Είναι πέτρα σαν τη καρδιά μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι μολύβι σ’ αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο 
επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. 
Είναι πέτρα, ψαλίδι, μολύβι, χαρτί.